“Σύντομο Ιστορικό”
Το surf κατατάσσεται σήμερα στα είκοσι πιο δημοφιλή και ταχύτερα αναπτυσσόμενα αθλήματα σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Surfing (International Surfing Association (ISA)) περίπου 30 εκατομμύρια άνθρωποι ασχολούνται με το surf με αρκετούς επαγγελματίες αθλητές να μονοπωλούν το ενδιαφέρον.

Πρόκειται για το πιο πρόσφατα ενταγμένο άθλημα σε Ολυμπιακή κατηγορία το οποίο για πρώτη φορά εμφανίζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο 2020.

Η ιστορία του αθλήματος ξεκινά από τη Χαβάη και για αιώνες ήταν βασικό κομμάτι της πολυνησιακής κουλτούρας. Το He’e nalu, όπως ήταν η ονομασία του, γινόταν με κανό ή με ειδικές σανίδες φτιαγμένες από το δέντρο koa.

Η πρώτη καταγεγραμμένη περιγραφή του αθλήματος γίνεται το 1778, από τον υπολοχαγό James King ο οποίος, στο ημερολόγιο του πλοίου που χαρτογραφούσε την περιοχή, κάνει αναφορά στο surf, ως μια τεχνική την οποία ασκούσαν οι ντόπιοι στον κόλπο Kealakekua στην ακτή Kona. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Οι άνδρες, μερικές φορές 20 ή 30 μαζί, βάζουν τους εαυτούς τους σε ένα ωοειδές κομμάτι σανίδας στο μέγεθος και το πλάτος τους, κρατούν τα πόδια τους πάνω σε αυτό και με τα χέρια τους καθοδηγούν τη σανίδα. Περιμένουν τη στιγμή που θα έρθει το μεγαλύτερο swell που οδηγεί στην ακτή. Δίνουν ώθηση με τα χέρια τους να κρατηθούν στην κορυφή του κύματος κι αυτό τους σπρώχνει με εκπληκτική ταχύτητα. Η μεγάλη τέχνη είναι να καθοδηγούν τη σανίδα έτσι, ώστε πάντα να την κρατούν στη σωστή κατεύθυνση στην κορυφή του swell, καθώς αυτό αλλάζει κατεύθυνση». 

Ο λόγος που δεν υπάρχουν προηγούμενες καταγραφές του surf είναι η αδυναμία των Χαβανέζων στον γραπτό λόγο.  Όμως μέσα από τις συνεχείς αναφορές τους στα τραγούδια τόσο η ιστορία όσο και η σπουδαιότητα του surf αντικατοπτρίζεται.  Χαρακτηριστικό της σπουδαιότητας του surf στη Χαβανέζικη κουλτούρα είναι το γεγονός ότι οι αρχηγοί σφράγιζαν την κυριαρχία τους επιδεικνύοντας τις ικανότητές τους στο surf, το οποίο ήταν για εκείνους ένα είδος άθλησης που τους κρατούσε σε άριστη φυσική κατάσταση, ενώ οι κοινοί θνητοί γίνονταν διάσημοι από τον τρόπο που χειρίζονταν τα κύματα.

Στην Αγγλία, οι Βρετανοί αποφάσισαν να ασχοληθούν σοβαρά με το surfing μετά το 1885, χρησιμοποιώντας τεράστιες, ξύλινες, βαριές σανίδες κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στην Κορνουάλη. Πίσω στη Χαβάη, το 1905, ένας έφηβος με το όνομα Duke Kahanamoku και οι φίλοι του, άρχισαν να συγκεντρώνονται στην παραλία Waikiki, όπου έκαναν surf. Εκεί δημιούργησαν αργότερα το δικό τους surfing club, το Hui Nalu (το κλαμπ των κυμάτων) και είναι αυτοί που πιστώνονται την αναγέννηση του surf στη Χαβάη.

Το 1907, ο κατασκευαστής Henry Huntington ζήτησε από τον Ιρλανδό-Χαβανέζο George Freeth να κάνει μια επίδειξη surf στα εγκαίνια του σιδηροδρομικού σταθμού Redondo-Los Angeles στην παραλία Redondo. Η επίδειξη του Freeth πυροδότησε μια νέα αρχή και σύντομα οι ακτές της Καλιφόρνιας έγιναν σημεία ανάπτυξης και καινοτομίας για το surf. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1915, ο Ολυμπιονίκης της Κολύμβησης Duke Kahanamoku, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο σημαντικούς surfers, έκανε γνωστό το surf στην Αυστραλία.

Στο μεταξύ, οι τεχνολογικές εξελίξεις, μαζί με το ταχέως αναπτυσσόμενο ενδιαφέρον για το surfing, συνέβαλαν περαιτέρω στην ανάπτυξή του. Στη δεκαετία του 1920 εμφανίστηκαν οι πρώτες σανίδες με τη μορφή που τις ξέρουμε σήμερα, αλλά σαφώς όχι με την ίδια τεχνολογία. Ο πρώτος μεγάλος αγώνας surf έγινε το 1928.

Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε ένας πειραματισμός στα μεγέθη, το βάρος και το σχήμα των σανίδων, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα fins. Στην κοινότητα των surfers το δημοφιλές θέμα συζήτησης ήταν ο σωστός εξοπλισμός για να ανταπεξέλθουν στα μεγάλα και επικίνδυνα κύματα σε μέρη όπως η βόρεια ακτή του Oahu κατά τους χειμερινούς μήνες. Τα απαλά κύματα στην παραλία Waikiki ήταν ιδανικά για παιχνίδι, αλλά τα γιγαντιαία κύματα ήταν αυτά που αποτελούσαν πάντα πρόκληση για τους πραγματικά τολμηρούς surfers. Με τη δημοτικότητα να κορυφώνεται στα 50’s και τα 60’s, κυρίως στη Χαβάη, την Αυστραλία και την Καλιφόρνια, το surf άρχισε να έχει επιρροές στη μόδα, τη μουσική, τον κινηματογράφο, την τέχνη, κλπ.

Στο πέρασμα των χρόνων, το surf έχει εξελιχθεί σε ένα θεαματικό σπορ, με fans ανθρώπους που αναζητούν τις ιδανικές συνθήκες για υψηλές προκλήσεις.

Στην Ελλάδα
Τα τελευταία χρόνια το surf έχει αποκτήσει το δικό του Ελληνικό κοινό κυρίως σε περιοχές που οι συνθήκες επιτρέπουν τον κυματισμό που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη και θα προσφέρει θέαμα.  Περιοχές όπως η Δυτική Πελοπόννησος, η Πρέβεζα, η Κρήτη, η Αττική (Νότια) και κάποια νησιά του Ιονίου έχουν ήδη καταχωρηθεί ως κατάλληλες περιοχές για surfing ανάλογα με το επίπεδο του κυματισμού της κάθε περιοχής, ενώ σε τοπικό επίπεδο διοργανώνονται δράσεις κυρίως για ψυχαγωγία.

Με την ένταξη του surf στα Ολυμπιακά αθλήματα η Ελληνική Ομοσπονδία Κάνοε-Καγιάκ ανέλαβε από το 2017 την ανάπτυξη του αθλήματος στην Ελληνική επικράτεια.  Μέχρι σήμερα έχει παραμείνει σε μερική αδράνεια, κυρίως λόγω της έλλειψης ανάλογων κονδυλίων από την πολιτεία που θα επέτρεπαν την ανάπτυξή του σε αγωνιστικό επίπεδο.  Όμως, το 2020 αναμένεται να είναι έτος-σταθμός για το άθλημα καθώς προγραμματίζεται η διοργάνωση του 1^ου Πανελληνίου Πρωταθλήματος SURFING όπως και άλλες δράσεις που θα οδηγήσουν στην ουσιαστική ανάπτυξη και διάδοση του αθλητικού στοιχείου, μέσα από το υπάρχον κοινό του.

Ευχαριστούμε το www.lovesurfing.gr για τη συνεργασία και την ευγενική παραχώρηση της άδειας χρήσης των κειμένων του.